Shout out!

Ik houd wel van een vrolijke noot, maar ik moet nu toch even iets minder leuks kwijt. En dat gaat over een van mijn schoonzonen. Sinds een paar jaar is hij in de familie. Rustig, bescheiden, zorgzaam en lief. Hij werkt bij de politie en wordt ook ingezet bij de ME. Dat betekent dat hij naast zijn gewone werk ook standby moet zijn op dagen dat er narigheid verwacht wordt. Narigheid in de vorm van voetbalrellen, protesten, demonstraties, noem maar op. Inmiddels is dat niet meer af en toe, maar vaak, heel vaak. 

De dagen waarop niet alleen vreedzame mensen de straat op gaan, maar ook het alfamannetje en zijn vrienden. Van die mensen die in een groep alles durven, maar in hun eentje heel wat minder stoer zijn. Zo iemand die op een OK-tafel flauw valt bij een ruggenprik, zal ik maar zeggen. Die volledig vermomd en gewapend met stenen, stokken, vuurwerk, stoeptegels en wat nog meer voorhanden is op pad gaat om zo veel mogelijk chaos te veroorzaken.

En daar staat dan mijn schoonzoon, met zijn collega's. Die allemaal ouders hebben, een partner, kinderen, broers, zussen, vrienden. Die bekogeld wordt met alles wat maar los of vast zit, wordt bestookt met vuurwerk, in zijn gezicht wordt gespuugd, geprovoceerd wordt, soms moet rennen voor zijn leven. Van wie foto's en filmpjes gemaakt worden, die vervolgens op social media verschijnen. Of mensen hem misschien herkennen, weten hoe hij heet, waar hij woont. Die thuis een partner en kinderen heeft die zich afvragen of hij weer veilig en ongeschonden thuis komt. 

Ik hoor hem nooit klagen. Het is zijn werk, zegt ie dan. Maar ik vind het razendknap. Dat je daar durft te blijven staan en je niet uit je tent laat lokken, je niet laat provoceren.  Terwijl je weet dat elke misstap die je maakt breed uitgemeten zal worden. Dat jij de prooi bent en zij de jagers.

Daarom hier een vette shout out, voor mijn schoonzoon en al zijn collega's die er elke keer maar weer staan. RESPECT mensen!!