Small talk

Soms heb ik dat. Dat ik iets zeg tegen iemand die ik niet ken, maar wel ergens tegenkom. Maatje vindt dat wel eens genant, maar is er inmiddels aan gewend. Het levert vaak verrassend leuke gesprekjes op. Zoals toen ik in de duinen twee mannen tegenkwam die door de struiken kropen met schepnetten en doorzichtige buisjes. Dan moet ik toch even remmen om te vragen wat ze aan het doen zijn. Zij bleken geursporen te verspreiden op zoek naar vlinders die ze vervolgens konden tellen. Grappig genoeg had zich binnen een paar minuten een heel groepje andere nieuwsgierigen gevormd. Want niemand wil natuurlijk het risico lopen iets interessants te missen. Weer wat wijzer over duinen, vlinders en geursporen fietsten wij tevreden verder.

Gisteren was ik bij AH. Bij de groenteafdeling stond een meneer de streepjescode van een komkommer te bestuderen. Dat intrigeert mij dan, dus vroeg ik of hij die code van buiten aan het leren was. Dat was niet het geval zei hij, maar hij probeerde te ontdekken of er vezels in een komkommer zitten. Nou heb ik geen idee of je die info in een streepjescode kunt vinden, maar we waren het er al snel over eens dat een komkommer eigenlijk water in een groene schil is. En dat 1,20 heel duur is voor water in komkommervorm. Vervolgens heeft hij mij tien minuten lang het belang uitgelegd van het goed lezen van verpakkingen. Dat daar veel informatie op staat die van levensbelang is. Dat mensen zich dat niet realiseren. Dat dat heel jammer is. Dat dat ten koste gaat van je gezondheid. Ik begon te begrijpen dat hij hier makkelijk een dag vullende uiteenzetting over zou kunnen geven, maar mijn planning was daar niet op berekend. Dus heb ik hem vriendelijk bedankt voor alle wijze woorden en mijn karretje zonder komkommer richting de uitgang geduwd. Praatjes maken is leuk, maar soms ook tijdrovend!