Paaldansen

Misschien is het raar om van jezelf te zeggen, maar ik vind mezelf een positief ingesteld persoon. Het glas is eerder half vol dan half leeg. En natuurlijk zie ik ook wel eens beren op de weg, maar dan rij ik een blokje om. De laatste tijd merk ik dat ik het niet zo makkelijk meer vind om een zonnige kijk op het bestaan te hebben. Ik word ontzettend moe van al die mensen die ieder positief bericht toch weer om zeep weten te helpen. Alsof ik aan het paaldansen ben en telkens een stukje naar beneden schuif.

Hoera, we gaan vaccineren! Maar wacht, het werkt misschien niet voor alle mutaties. Gaat het sneeuwen? Zal straks wel weer een troep geven. Prachtig zonnig winterweer? Jammer van die snijdend koude wind. Wolven in Nederland? Vergeet het maar, te veel dode schapen. Danst er een agente op het ijs? Kan niet onder werktijd, ze moet boeven gaan vangen. Draag je hippe schoenen? Past niet bij de ernst van je functie. Mooie foto's van kruiend ijs? Is slecht voor de dijken. Lees je veel? Daar krijg je bolle ogen van. 

Inmiddels ben ik uit mijn paal bijna helemaal op de grond beland. Maar daar heb ik geen zin in. Vanaf nu hoor ik alleen het leuke bericht. De kritische noten laat ik mijn linkeroor in- en rechteroor uitgaan. Of andersom. Lijkt me heerlijk als het lukt. Dus laat maar komen, dat mooie nieuws. Oh ja, het weekend wordt het prachtig lenteweer. Punt. Geniet ervan!!