Sinkhole

Je kent het vast wel, een hoofd dat even te vol is. Als dat te lang duurt werd je vroeger overspannen, tegenwoordig krijg je een burn-out. Persoonlijk vind ik "overspannen" hoopvoller klinken dan "opgebrand".  Bij het eerste kun je de spanning er nog afhalen, bij het tweede klinkt het als einde oefening.

Maar goed, zo'n te vol hoofd kan rare dingen met je doen. De dag dat ik hoorde dat mijn moeder heel ernstig ziek was, moest ik ook pinnen. Ik zie me nog staan voor die geldautomaat, kijkend naar de gleuf waar het geld uitkomt. Ik stak mijn pasje in mijn zak en liep weg. De meneer die na mij aan de beurt was liep naar het apparaat, draaide zich om en keek naar mij. Raar, dacht ik. Eenmaal thuis ontdekte ik dat ik vergeten was het geld uit de gleuf te pakken.

Gistermorgen ging ik boodschappen doen. Met een hoofd dat met andere dingen bezig was. Zoals aanbevolen door Hugo de Jonge had ik een lijstje bij me om mijn verblijf in de winkel zo kort mogelijk te houden. Dat werkt overigens ook prima tegen impulsaankopen.

Bij de zelfscankassa aangekomen (waar ik groot fan van ben, maar daarover een andere keer) ontdekte ik dat er een gaatje in het pak tarwebloem zat. Er moest dus een plastic zakje geregeld worden. Mijn spaarkaart voor een gratis (jawel!) doos levensmiddelen was vol, die wilde ik inleveren. De winkelmevrouw nam de kaart in ontvangst en ging verder met haar andere klanten. Voor de goede orde: de zegels heb ik er niet opgelikt, maar nat gemaakt onder de kraan en toen geplakt. Dit alles in het kader van hygiëne. Maar hoe kwam ik nu aan die doos? Die mocht ik zelf pakken in de winkel. Vervolgens ontstond er een enorme consternatie, omdat er zich een man in de winkel bevond die een zelfsscanverbod had. Blijkbaar bestaat dat ook. 

Ik zette mijn tas en doos in het winkelwagentje en liep naar buiten. Voor ik bij de uitgang was werd ik ingehaald door een winkelmedewerker. Mijn zelfscanscherm stond nog open, ik had nog niet afgerekend... Ik hoopte vurig op een klein sinkhole waar ik tijdelijk in kon verdwijnen, maar helaas. Soms zijn mondkapjes dan toch een zegen. Niemand maakte er een probleem van en ik kreeg ook geen winkel- of zelfscanverbod.

Thuisgekomen besloot ik om maar een flink stuk te gaan wandelen om het hoofd weer leeg t waaien. Nu maar hopen dat ik de volgende keer bij het boodschappen doen niet achtervolgd wordt door het winkelpersoneel...